Persoonlijk kopje koffie

In afwachting van mijn muziekmaatje zoek ik op station Holland Spoor in Den Haag een plek waar ik  koffie kan drinken. Omdat staand eten en drinken voor mij taboe is, blijft Star Bucks als enige optie over.
Geïnteresseerd bekijk ik de prijzen: potverdikkie zeg, dat is niet mis. Maar omdat het alternatief, staand drinken, nog slechter is, bestel ik een cappuccino.
"Mevrouw, wij hebben een nieuw merk koffiebonen. Deze kunt u nu proberen en vergelijken met de bonen die we normaal hebben. Kost wel 30 cent extra".
Omdat ik € 3,10 voor een cappuccino al prijzig vind zeg ik: "Meneer, ik weet niet eens hoe uw normale koffie smaakt, dus die ga ik eerst proberen".
"Wat is uw naam?"
"Hoezo wilt u mijn naam weten?" , vraag ik verbaasd.
"Die zet ik op uw beker".
Een beetje in de war vraag ik nog naïef: "Voor- of achternaam"?
"Wat u wilt".
"Doe maar Annet dan", zeg ik, waarna ik aanneem dat ik een plaatsje mag zoeken, omdat mijn koffie wel omgeroepen zal worden.
"U mag doorlopen naar mijn collega".
Ik schuif door naar de volgende halte, alwaar mijn cappuccino wordt bereid.
"Een cappuccino voor Annet"?, vraagt de collega.
Eenmaal aan een tafeltje gezeten overdenk ik eens rustig wat hier nu gebeurd is. Mijn blik valt op de beker met mijn naam. Star Bucks wil zich kennelijk met een persoonlijke noot onderscheiden. Nou dat doen ze:
€ 3,10 voor een cappuccino uit een kartonnen beker mét spelfout!!
Het voelt niet echt als een persoonlijk kopje koffie.