Als ware er geen crisis
Het is een mooie dag. De zon schijnt en het lijkt wel lente. Ik geniet van de rust in een tuin die langzaam uit zijn winterslaap ontwaakt. Op verre afstand hoor ik het verkeer en af en toe loopt er iemand langs. Voor de vijfde achtereenvolgende dag zit ik achter mijn laptop. Het geeft niet, ik ga niet klagen over langere werkdagen en meer uren door onderwijs op afstand. Het begin is lastig, maar er komt vast een periode dat alles op orde is en als een geoliede machine loopt. We doen het met een reden. Ergens ver weg, zijn mensen ziek, gaan veel mensen dood. Ik ken ze niet, maar ze komen dagelijks in droge getallen voorbij. Ergens ver weg raken veel mensen werkeloos. Ik weet het, maar besef het niet. Het is lente. Het lijkt een dag als ware er geen crisis. Om toch iets aan beweging te doen, loop ik naar het winkelcentrum voor de boodschappen. Het verkeer is niet anders dan anders, er zijn alleen wat minder mensen op straat. En als ik ze tegenkom lopen we met een
