Moeders sterfdag
Vandaag is het precies een jaar geleden dat moeder overleed. Nee hoor, geen verdrietige dag. Ergo, ik heb nog niet zo lang geleden maar eens alle geboorte- en sterfdagen van onze ouders in de agenda gezet, want het kwam nog al eens voor dat zo'n dag voorbij ging zonder ons te realiseren dat het een dag was waar we best wel even bij stil hadden mogen staan.
Ik ben kennelijk toch meer het type van leven in het heden en de toekomst.Ook geen verdrietige dag, omdat moeder 91 jaar op deze aardbol heeft mogen verblijven en er geen dramatische gebeurtenissen in haar leven hebben plaatsgevonden. Behalve dan dat ze de laatste twee jaar van haar leven langzaam de controle over haar brein verloor, maar het leek er niet op dat ze daardoor ongelukkig was.
Moeder was wel een mopperaar pur sang. Commentaar had ze op Jan en alleman. Bij ons, haar kinderen, leverde dat nog wel eens de nodige frustraties op. Wat we ook deden, we konden haar niet gelukkig maken, zo leek het.
Op de terugweg hebben we wind tegen. Moeder fietst fier rechtop. Ik moet hard werken. Ik ploeter, zwoeg, zweet, krijg rode wangen en zadelpijn en hou haar niet meer bij.
Reacties
Een reactie posten