Een dag uit het leven van een overjarige studente

Vandaag is mijn vrije dag en ik heb me voorgenomen eens even flink wat te doen aan achterstallig

huis- en studieonderhoud. Ik sta op tijd op, want ik hou er van om langzaam op gang te komen: niets zo fijn als 's ochtends in badjas de krant te lezen met als ontbijt fromage blanc, cruesli en koffie.
Al snel ben ik in de krant verdiept en kom ik het eerste dilemma tegen: de sudoku. Vandaag niet, had ik mij voorgenomen. Maar die makkelijke versie is wel zo gepiept. Weet je wat? Ga ik minder lang douchen. Goeie deal. Na de sudoku kom ik bij het tweede dilemma: de woordzoekers. Die zou ik ook niet....toch? Maar......ze lonken.....en ze zijn gemakkelijk. Zoveel tijd kost dat niet. Weet je wat? Ik neem er meteen nog een kop koffie bij.
Ineens is het 10.00 uur. Het tijdstip dat ik met de studie had willen beginnen. En ik moet nog douchen!
Boven staat de deur van de werkkamer open! Weet je wat? Ik kan nog wel even mijn mails bekijken, duurt niet lang, want hier komt nagenoeg alleen maar reclame binnen. En meteen ook maar even door naar Facebook. Ik kom een aantal leuke artikelen tegen, plaats een berichtje en reageer op een post. Shit, weer een half uur voorbij.

Gauw douchen. Als ik beneden kom springt onze hond mij enthousiast tegemoet. Oh ja, die moet ook nog uit!

Weer thuis zie ik dat er enkele facebook reacties binnengekomen zijn. Stom, ik had beter vandaag geen berichtje kunnen plaatsen. Dat leidt enorm af, want ik wil die reacties natuurlijk lezen en wel nu meteen.
Inmiddels is het 12.00 uur geworden.
Ik pak mijn laptop, plug de usb-stick in en klik op de opdracht. En zucht. Zo'n beroerde opdracht.  Al twee jaar lang open ik hem regelmatig ......en sluit hem weer. Maar nu kom ik er niet meer onderuit.
Ping! Whatsapp berichtje. Yes, nog even uitstel, want het appje gaat voor. Stel je voor dat ik iets mis zeg. Onoverkomelijk! Laat ik ook maar direct even reageren, dan is het uit mijn hoofd. Voor ik er erg in heb zit ik in een drukke conversatie.

Ik staar weer naar het scherm en probeer me te concentreren. Geen inspiratie.
Weet je wat? Ik ga even fluiten. Daar heb ik echt zin in. Ik moet toch nog wat loopjes oefenen voor het concert van Ensemble Unique.
Het gaat lekker, niets mis met mijn concentratie. Voor ik het weet is het 14.00 uur en voel ik mijn maag. Ik heb wel een pauze verdiend vind ik en dus nestel ik mij met een lunch en een tijdschrift in een makkelijke stoel. Radio op klassiek en genieten maar.
Om 14.30 uur schuif ik weer achter mijn laptop. Na een kwartier licht mijn mobiel op: een mail. Even kijken of het interessant is. Jazeker, een cijfer binnen: een 9 voor een opdracht en dus een module afgerond en studiepunten erbij. Dat geeft energie. De volgende 1,5 uur kan ik ongestoord aan de opdracht werken.  Maar wat ben ik in vredesnaam aan het doen? Ik moet een didactische opzet maken voor 2 à 3 uur en ik zit al op 5 uur. Maak er weer veel te veel werk van. Dat wordt schrappen. Ik zucht, het is inmiddels 16.30 uur.

Ik moet nog lessen voorbereiden, boodschappen doen, een was draaien, de badkamer poetsen, was opruimen, de hond uitlaten en koken. De was en de badkamer stel ik tot nader order uit. Vanavond ga ik wel verder met de studie.
Om 18.30 uur komt manlief thuis en gaan we eten. Vervolgens kijken we gezellig DWDD en het nieuws. Ik pak mijn laptop en volg met een schuin oog CSI.  Dit wordt niets. Het was de hele dag al niets, bedenk ik mij en krijg ineens  inspiratie voor een nieuw blog. Weet je wat? Ik ga meteen beginnen!