Sportperikelen

Waarom het vroeger wel lukte en nu niet meer.........ik weet het niet. Dat ik er vroeger plezier aan beleefde en er nu een hekel aan heb, is een feit: sporten! Als kind deed ik mee aan de regionale turnwedstrijden, later heb ik gevolleybald en gebadmintond. Allemaal met plezier! Skiën met het hele gezin was een feest. Weliswaar met veel koffiepauzes, genietend van de bergen, de sneeuw, de zon, de blauwe lucht en de vriendelijke mensen, maar ik vond het heerlijk. Het was ook de enige sport waarin mijn hoofd daadwerkelijk leeg raakte en ik alleen maar bezig was te bedenken hoe ik zo mooi en zwierig mogelijk heelhuids beneden kwam.

Het was ook de enige sport die ik beoefende. Dus toen een cursus hardlopen in beeld kwam, leek het manlief en mij wel een goed plan ons daarvoor in te schrijven. Onder begeleiding en in een groep heb je meer stok achter de deur en bovendien was deze cursus te overzien: Na acht weken kon je dertig minuten hardlopen. En inderdaad, na acht weken konden we dertig minuten hardlopen. En wat doe je dan? Dan ga je maar door want "Annet", zo werd mij verzekerd, "je hoofd raakt leeg en je raakt er aan verslaafd". Na twee jaar radeloos rennen nam ik al rennend nog steeds de dag door en werd mij duidelijk dat zelfs de verslaving mij een hopeloos geval vond.

Ik ondernam een poging in de sportschool. Maar altijd weer die drempel, die hele hoge drempel: omkleden, het gezellige huisje verlaten, iets gaan doen wat niet leuk is en waarvoor ik vervolgens ook nog moest betalen! Na een jaar hield ik de sportschool voor gezien.


De mogelijkheid een maand lang gratis te sporten bij Curves bracht toch weer een kriebel te weeg. Curves is een sportschool voor vrouwen. Je doet er cardio- en krachttraining in 30 minuten, waarbij je drie maal hetzelfde rondje aflegt. Iedereen doet altijd drie maal hetzelfde rondje! Om de sleur enigszins te doorbreken staat een blijmoedige personal trainer je enthousiast aan te moedigen, te vertellen hoe goed je het doet en dat je vooral zo door moet gaan. Ik heb het geen maand volgehouden. De trainer werkte op mijn allergie en de rondjes waren dodelijk saai.

Ik heb diep respect voor mensen die wekelijks of dagelijks hun spieren rekken en strekken of hun longen uit hun lijf rennen totdat het pijn gaat doen. Had ik die drive maar.

Zet mij in de auto, voor de computer, met een laptop op schoot, met een boek op de bank, laat mij staan voor de klas, fluiten, liggen in de zon, geef mij mijn dagelijkse glaasje(s) wijn en je hoort mij niet meer. Prima leven, niets meer aan doen. Ik geef toe, er zit weinig beweging in. En voor een 50+er heeft dat zo zijn consequenties: mijn vel gaat hangen, ik dij uit en ik kom buiten adem aan bij een lokaal op de vierde verdieping. En echt......ik vind het niet leuk, die consequenties, maar ze prikkelen mij niet tot het nemen van een regelmatig sprintje.

Echter…………nu lijkt het er toch op dat ik in beweging ga komen. Want we hebben iets gedaan, waardoor ik gedwongen word aan mijn conditie te werken. Als ik dat namelijk niet doe, is de kans groot dat mijn liefhebbende echtgenoot en ik deze zomer met ruzie uit elkaar gaan. 

Vorig jaar hebben we een paar keer een toer op de racefiets gemaakt. Bijna elke tocht komt er een moment waarop ik inkak, chagrijnig en moe word. Tijdens zo'n moment heb ik op de vriendelijke vraag van Leon 'gaat het?' een keer chagrijnig 'bek dicht!' geroepen. Hoezo 'sport verbroedert'?

Nee, Leon heeft zich door deze uitermate vriendelijke reactie niet uit het veld laten slaan. Leon is gebleven. Maar gaat hij dat ook doen als we een week gaan fietsen in Oostenrijk in de zomervakantie en ik mij daarop niet voorbereid? Want dat is wat we gaan doen. We hebben een "Zehn Seen Rundfahrt" geboekt. We vertrekken op de mountainbike vanuit Salzburg en 8 dagen later komen we er weer aan. We fietsen 40-60 km per dag van hotel naar hotel en de bagage wordt nagebracht. De omgeving is prachtig en het lijkt me geweldig.  Er is echter één maar:  de moeilijkheidsgraad is 3 van de 5 fietsjes. Bij dit niveau staat de volgende profielbeschrijving:

Ein Radurlaub pro Jahr ist Pflicht! Sie sind unser typischer Stammgast, der an den Wochenenden regelmäßig Ausflüge mit dem Rad in die Umgebung unternimmt. Hin und wieder eine knackige Steigung oder eine Tagesetappe mit welligem Profil meistern Sie mit Bravour. Dann soll es aber auch wieder gemütlich weiter gehen, damit noch Zeit für die Genüsse an der Strecke bleibt.

Ik heb nog vier maanden om aan die profielbeschrijving te voldoen. Want we zitten er niet op te wachten dat ik dagelijks ‘bek dicht’ tegen mijn echtgenoot ga zeggen. En samen uit, samen thuis lijkt me ook een prettig vooruitzicht.

Om mijn goede voornemen kracht bij te zetten heb ik mij aangemeld bij een fietsclub, is het de bedoeling dat ik elke zaterdagochtend ga toeren, ben ik al toegevoegd aan de whatsappgroep, heb ik de facebookpagina geliked, heb ik de strava app op mijn mobiel gedownload en ga ik morgen mijn eerste toer doen: 35-40 km. Na afloop gezellig koffiedrinken met de groep.

Heb ik er al zin in? Nee!! Daar gaat mijn heerlijke lummelzaterdagochtend. Niet ongewassen in mijn huispak met enkele koppen koffie de kranten lezen, geen lome start van het weekend, maar rechtstreeks in de fietsoutfit en karren maar.

Heb ik zin in de vakantie? Jaaaaaaa!!

Wil ik daarvan genieten? Jaaaaaa!!

Ga ik die trainingen nu echt leuk vinden?  ?? 

Ben je benieuwd waar we naar toe gaan? Klik dan op deze link: http://www.eurobike.at/de/tour/radreise-zehn-seen-rundfahrt_t_2272