Vakantie: meldingen aan of ......... meldingen uit?

In mijn dagelijks leven is mijn mobiel een niet meer weg te denken onderdeel. Niets staat meer op fysiek papier: al mijn contacten, mijn agenda, mijn foto's, mijn fotobewerkingsapps, mijn notities, outlook, gmail, facebook, whatsapp en noem maar op, gebruik ik op mijn mobiel. Jawel, mijn hele leven zit er in! Al die apps, wat een uitvinding! Ik vind ze reuzehandig en lollig. Ik kan niet meer zonder ....... denk ik.

Kon ik er eerst nog tegenop zien mijn mailbox van school via de laptop te openen (en dat stelde ik dan zo lang mogelijk uit), sinds ik de outlookapp op mijn mobiel heb geïnstalleerd zie ik meteen wat er binnenkomt, kan ik ter plekke besluiten of ik direct reageer of nog even wacht en ben ik dagelijks helemaal bij. Top gewoon, geen drempel meer en stuk stress weg.
De bankierenapp ...... wat ideaal! Ga je met een groepje ergens wat eten of drinken, betaalt één persoon de volledige rekening, maakt een betaalverzoek aan waarvan je meteen een berichtje krijgt en nog aan tafel heb je het bedrag overgemaakt. Super! Voor mij echt ideaal, want ik ben slordig met terug betalen en slordig met het terugvragen van geld.
Whatsapp is natuurlijk ook een fantastische uitvinding. De lijntjes zijn kort, effe snel iets delen, kleine gesprekjes hebben en hoppa ...... je bent weer helemaal op de hoogte. De keerzijde is wel dat je soms iets te veel op de hoogte bent .......
De NS reisplannerapp voor je e-ticket..... zo handig als de printer het regelmatig niet doet!

Maar elk voordeel heb z'n nadeel en zo ook met de apps: ze leiden je door middel van meldingen van je gewone, normale leven af.
Al die eentjes, tweetjes en drietjes triggeren mij namelijk enorm om te kijken welk berichtje achter die meldingen zit. Wat natuurlijk precies de bedoeling is, maar meestal zijn het nietszeggende mededelingen: feliciteer M met éénjarig jubileum, promoot je bericht, wens R een fijne verjaardag, F heeft een update gedeeld, er is post onderweg, we verlagen de rente op jouw kwartaallimiet (😒), beleef deze dag opnieuw .......

Vorig jaar, vlak voordat we met vakantie gingen, was ik er klaar mee. Ik wilde het niet meer weten. Ik had behoefte mij af te sluiten. Gewoon samen op vakantie en niet van alles op de hoogte zijn. Maar wel de mobiel mee. Hoe pak je dat aan? Heel eenvoudig: ik heb van heel veel apps de meldingen uitgezet. Wat een verademing. Het gaf echt rust. Het beviel me zo goed, dat ik ook na de vakantie van een aantal apps de meldingen niet weer heb aangezet.
Maar ..... geen meldingen krijgen had ook een keerzijde: ik vergat te kijken en heb daardoor een leuke opdracht gemist. Via LinkedInn kreeg ik de vraag mijn column 'Open Brief aan ouders van leerlingen in het voortgezet onderwijs' voor te dragen op het Nationaal Decanensymposium in Amsterdam in september. De vraag las ik pas na een maand, toen ik ineens de ingeving kreeg weer eens op LinkedInn te kijken.
Ik was uiteraard te laat, ze hadden al een andere columnist gevonden, maar de organisator was zo enthousiast, dat ik nu de column volgend jaar (hij zal ook dan nog wel actueel zijn) op het symposium mag voordragen.

En nu is het weer vakantie en doemt de vraag weer op: zet ik de meldingen aan, of toch maar uit?
Langzaam maar zeker heb ik toch weer meldingen aangezet. En mijn hele leven zit in mijn mobiel!
De mobiel wil ik graag meenemen op vakantie, mijn hele leven niet. De mobiel als verlengstuk van mijn arm? NEE, klaar mee!!
Dus..... tot die conclusie gekomen zijnde, zet ik van bijna alle apps de meldingen resoluut uit. En neem ik me voor ze ook niet meer aan te zetten.
Vanaf nu ga ik weer zelf bepalen wanneer ik een app open.

Alleen bezig zijn met het hier en nu. Afkicken, loslaten ....... zou ik het kunnen?

Ik wens iedereen een fantastische zomer, met of zonder meldingen, met of zonder mobiel.
                                                    Hauptsache: kom los  en geniet er van!