De krantenbezorger

Het gaat al een tijd niet goed met de bezorging van onze kranten (een regionale en een landelijke) op zaterdag. Òf ze worden pas eind van de ochtend bezorgd òf helemaal niet.
En dat terwijl ik altijd zo uitkijk naar hèt moment van het weekend: ontbijten in badjas met krant en koffie.
Zó het weekend lummelend beginnen........het summum!
Als de krant er dan ook niet ligt is dat zo'n teleurstelling.
Dus bel ik de laatste weken bijna elke zaterdag de bezorglijn, luister naar hetzelfde bandje (ik ken het bijna uit mijn hoofd), beantwoord op de automatische vragen met 'ja' en 'vandaag' en word zelfs een keer, zonder dat ik er om vraag, doorverbonden met een real life persoon, omdat ik al zo vaak gebeld heb. Die vervolgens alleen maar kan beamen dat de bezorging niet goed verloopt en zij ook niet weten hoe ze dit op korte termijn moeten oplossen.
Krijgen we weer een gratis voucher en korting op het abonnement.
Dat schiet niet op. Hoe kunnen we dit oplossen?
Opzeggen, zegt Leon rigoureus! Ja dàààg, zeg ik! Ik heb nu in ieder geval nog een beetje hoop dat de kranten er liggen. Als we opzeggen hebben we èn geen kranten meer, èn is de hoop vervlogen.
Ik besluit op vrijdagochtend een briefje op te hangen met het vriendelijke verzoek de kranten op zaterdag (op tijd) te bezorgen en alvast dank.

Ik ben reuzebenieuwd. Leest de bezorger het briefje en gaat hij er iets mee doen?

Om 6.15 uur hoor ik de oude vertrouwde plof van dikke kranten op de mat vallen. Wow! Mijn hart maakt een sprongetje. Het is weekend, ik kan in badjas de krant lezen en het is prachtig weer. Wat een heerlijke start van de vakantie.
Belonen  werkt, weet ik uit ervaring met mijn leerlingen.
Maandag hangt er dan ook een uitbundig bedankbriefje aan de deur.
Met een bijpassende emoji.
Of misschien iets lekkers?