Duurzaam wonen - keuzes, keuzes, keuzes

We hadden net zonnepanelen besteld en de aannemer opdracht gegeven ons toilet aan te passen, toen we in de zomer van 2019 ons huisje op het platteland vonden, in het buitengebied van Heerde. Zonnepanelen afbesteld en de aannemer gevraagd ons in het nieuwe huis te helpen in plaats van het oude. Was gelukkig geen probleem.

De overdracht was pas in april 2020, tijd die we heel erg nodig hadden om ons te oriënteren op de markt van duurzaam wonen. 
Want dat is toch wel een heel proces.
We hebben een hoop beslissingen moeten nemen, die niet over één nacht ijs gaan. Want waar begin je met duurzaamheid? Uitgangspunt was natuurlijk ons budget. Dat stond vast. Wat kunnen we en willen we binnen dat budget?

We begonnen met de gasketel. Die was oud en wilden we op een andere plek hangen. Van het gas af was het motto in 2019, dus keken we naar alternatieven, gingen we verschillende bedrijven langs, naar de woonbeurs in Utrecht, kregen we tegenstrijdige informatie over wel of niet van het gas af, over warmtepompen, houtkachels, vloerverwarming, hoeveelheid zonnepanelen, isoleren van het huis, had elke beslissing weer invloed op een andere beslissing en hadden we ons door al deze info gek kunnen laten maken maar deden we dat niet.

We leven in een tijdperk waarin niemand precies weet wat de juiste beslissingen zijn om duurzaam te wonen. Veel staat nog in de beginfase en je weet gewoonweg niet waar je goed aan doet. Wat men nu onder duurzaam verstaat, kan over een aantal jaren alweer achterhaald of zo doorontwikkeld zijn, dat het dan niet meer duurzaam wordt genoemd.
Dussss .............. doen we wat wij logisch vinden, waar wij ons goed bij voelen en wat uiteraard past binnen ons budget. En blijkt dat we verrassend goed knopen kunnen doorhakken.

Na een hoop offerteaanvragen, waarop lang niet iedereen reageerde en een bezoekje van verschillende bedrijven aan de nieuwe woning, besluiten we van het gas af te gaan, over te gaan op een warmtepomp (een nieuwe gasketel en het verplaatsen ervan bleek net zo duur als een warmtepomp), de vloer te isoleren, thermopane te vervangen door HR ++ glas, vloerverwarming en 28 zonnepanelen aan te leggen. Het dak en de muren waren gelukkig al voldoende geïsoleerd. 
In december tekenden we de offertes en daarmee waren in een klap een hoop keuzes afgevinkt.
En toen kwamen er allerlei negatieve artikelen over de warmtepomp in het nieuws. En over de houtkachel, waarvoor we ook al hadden getekend.
We gingen er niet wakker van liggen. Het was 2020 en veel was nog onzeker. Over 10 jaar zouden we waarschijnlijk andere keuzes maken, maar die waren nu gewoon nog niet voorhanden.

Iets minder doortastend zijn we met de keuken, de badkamer en de vloer. Eerst kiezen we een Bohra afzuiger, dan weer niet en dan toch maar wel. Idem gaat het met het inbouw koffiezetapparaat en de vriezer.  En een open kast of toch maar dicht? Als we na een aantal wijzigingen voor de 3de keer bij de keukenboer langskomen zeggen we enthousiast: "Vandaag geven we de klap er op".
Wanneer de verkoper alles in kaart heeft gebracht, zegt hij: "Gaan jullie nog maar een rondje door de zaak lopen als je dat leuk vindt, dan reken ik alles nog even door."
DAT ........ had-ie nou niet moeten zeggen.
Zien we ineens een keuken die we eerder over het hoofd haddeb gezien, weten we zeker dat die het moet worden en beginnen we weer opnieuw. 
En zo gaat het ook met de badkamer. Al twee keer gewijzigd. 

De keuze voor de vloer leek simpel. Als je optimaal gebruik wilt maken van de vloerverwarming, kies je voor PVC. Maar dan? Welke kleur? Wat past bij de keuken? Hout of iets anders? Visgraat of recht? We kwamen er niet uit. Toen kwamen we de grindvloer tegen, maar de laatste seallaag, die door de één wel werd aanbevolen en de ander niet, maakte alle kleuren een stuk doffer, waardoor we er weer niet uitkwamen.

Vervolgens kwamen we leefbeton tegen. En die is het geworden. Een naadloze betonvloer met een industrieel en ruimtelijk effect. 't Was wel even wennen.
Dan hebben we de deuren, klinken, de tuin, de kleuren op de muur, elektriciteit, behang, laminaat boven............ nog iets vergeten?
Oh ja, ons budget. Bleek toch niet zo vast te zijn als we dachten. Het coronavirus gooide roet in het eten en op onze beleggingshypotheek. Die het zo goed deed het afgelopen jaar. En ineens kelderde als een baksteen.
"Mogen we alvast verkopen?", vroegen we de bank. Maar dat mocht niet. Verkoop bij overdracht of later.
Dus voor onze duurzame investeringen hebben we toch maar bij de SVN een energiebespaarlening afgesloten. Goedkoop en onder goede voorwaarden.

Want je doet maar één keer alles op de schop.

En nu is het 2023 en wonen we alweer ruim drie jaar op het platteland in een duurzaam huis. En beide bevallen ons erg goed. De rust, de ruimte, de plek, we hopen het hier nog lang vol te houden.

En met de duurzame keuzes zijn we nog steeds heel erg tevreden.