Wonderlijke conversaties!

Een bezoekje aan mijn moeder:

“Hi ma, hoe is het met je? Ik zie dat je gevallen bent?”

“Oh wat gezellig, wil je koffie of thee?”

“Ik wil een eindje met je wandelen, het is heerlijk weer.”

“Wil je nou koffie of thee?”

“Nee ik wil wandelen.”

“Nou weet ik nog niet of je koffie of thee wilt.”

Ik was van plan een beetje afstand te houden omdat ik net Corona heb gehad en nog verkouden ben, maar ik tetter nu toch maar in haar oor: “ IK WIL GEEN KOFFIE OF THEE, IK WIL EEN EINDJE MET JE WANDELEN!”

“Koffie dan maar?”

In de keuken stuit ik op twee dames die zwijgend aan de keukentafel zitten. 

“Als je er geen verstand van hebt, moet je er niet over praten”, zegt de ene dame uit het niets tegen de buurvrouw.

“Mag ik niet praten?”

De eerste dame kijkt de buurvrouw zwijgend aan.

“Nou, ik wilde jullie alleen maar van dienst zijn”, zei de buurvrouw.

“Dat doe je zeker!”.

Eenmaal onderweg met moeder in de rolstoel blijft de conversatie wonderlijk:

“Ik geloof dat ik hier nog nooit ben geweest, maar in dit park hebben ze geen asbak!”

“Ben je nog niet moe meid?”

“Nee hoor”.

“Nou dan gaan we toch weer terug?”

“Waar gaan we nu eigenlijk naar toe?”.

“We zijn zomaar een eindje aan het wandelen”.

“Wat zeg je?”

“WE ZIJN ZOMAAR WAT AAN HET WANDELEN!”

“Wat schreeuw je toch in mijn oor!”

“Ben je niet moe meid?”

“Nee hoor”.

“Nou, we hebben anders wel 3 of 4 uur gelopen!”

“Het was een half uur ma”.

“Waarom staat er dan 15.30 uur op de klok?”

Alle respect voor de verzorgenden!

Geef mij maar 30 pubers in een klas!