De krantenbezorger: een uitstervend beroep?
“Je beschikt over een groot verantwoordelijkheidsgevoel, discipline, accuratesse, je houdt van vroeg opstaan, je hebt voldoende energie en weer en wind houden je niet tegen”: de competenties voor het beroep van krantenbezorger, zo lees ik op een website, zijn niet mals. Het vak vraagt nogal wat van je!
En kennelijk is het lastig al deze eigenschappen in één persoon terug te vinden, want sinds onze vaste en trouwe krantenbezorger, die de juiste instelling en eigenschappen had voor dit beroep, ermee gestopt is, is het hommeles met de bezorging.
Enkele maanden geleden werd op zaterdag de krant niet meer bezorgd. Keer op keer de bezorglijn bellen leidde niet tot een oplossing, een vriendelijk briefje op de deur bracht uiteindelijk uitkomst (lees ook: de krantenbezorger).
Die krantenbezorger heeft het niet lang volgehouden. Na hem (of haar) volgden anderen en nu krijgen we al een tijd de zaterdagkranten pas eind van de ochtend bezorgd. Terwijl het ultieme weekendgevoel begint met vanuit je bed regelrecht in badjas naar de koffie, ontbijtje, eitje en kranten. Zo'n lome start van het weekend, waarin je niet meteen 'aan' hoeft te staan en er van alles moet. En omdat we op zaterdag twee kranten hebben, is er ook geen getouwtrek wie welke helft krijgt en zelfs niet wie welke krant. We hebben allebei een andere voorkeur. En bovendien een krant voor de zaterdag- èn voor de zondagochtend.
Om dat ultieme zaterdagochtendgevoel toch enigszins in stand te houden, lezen we, een beetje morrend, op zaterdag oud nieuws uit de vrijdagkrant, want die ligt nog niet op de mat als we vrijdags vroeg naar ons werk vertrekken. En als we eind van de middag thuis komen hebben we al een uur naar Radio 1 geluisterd, kijken we naar Max, het (sport)journaal en de DWDD en zijn we helemaal op de hoogte.
De digitale versie is niets voor mij. Turen op een beeldscherm doe ik al genoeg voor mijn werk, je ziet nooit het hele artikel, moet er doorheen scrollen en van links naar rechts swipen en ......... nou ja, gewoon geen bal aan!
Geef mij de fysieke krant maar met die typische sfeer en geur, dat knisperende geluid als je de bladzijde omslaat en waarvoor je een pen nodig hebt om de puzzels in te vullen. En dan die bijlagen! Heerlijk leesvoer voor de luie uurtjes tussendoor. Kopje koffie/thee met wat lekkers erbij en genieten maar.
Hoog tijd dus voor enige actie. De bezorglijn bellen heeft geen effect weten we inmiddels. Ze zijn allang blij dat er iemand is die de kranten wil bezorgen. Die mensen moet je koesteren. En omdat een briefje op de deur al eens eerder geholpen heeft, probeer ik het opnieuw:
"Beste krantenbezorger,
Zou je de kranten op zaterdag ook eerder kunnen bezorgen? Niets zo fijn als de zaterdag beginnen met koffie, ontbijtje, eitje en de krant .
Kun je ons aan dat fijne zaterdagochtendgevoel helpen?
Hartelijke groet van Leon en Annet"
De volgende dag ligt de krant om 8.30 uur op de mat. De weken erna verschuift het tijdstip richting 9.30 uur, maar later wordt het nooit.
Een briefje werkt dus beter dan de bezorglijn.
Hoewel het niet het tijdstip is dat de uitgever belooft, ben ik er blij mee.
Toch vrees ik dat het vak van krantenbezorger een uitstervend beroep gaat worden, maar ik hoop stiekem .......... over my dead body!
En kennelijk is het lastig al deze eigenschappen in één persoon terug te vinden, want sinds onze vaste en trouwe krantenbezorger, die de juiste instelling en eigenschappen had voor dit beroep, ermee gestopt is, is het hommeles met de bezorging.
Enkele maanden geleden werd op zaterdag de krant niet meer bezorgd. Keer op keer de bezorglijn bellen leidde niet tot een oplossing, een vriendelijk briefje op de deur bracht uiteindelijk uitkomst (lees ook: de krantenbezorger).
Die krantenbezorger heeft het niet lang volgehouden. Na hem (of haar) volgden anderen en nu krijgen we al een tijd de zaterdagkranten pas eind van de ochtend bezorgd. Terwijl het ultieme weekendgevoel begint met vanuit je bed regelrecht in badjas naar de koffie, ontbijtje, eitje en kranten. Zo'n lome start van het weekend, waarin je niet meteen 'aan' hoeft te staan en er van alles moet. En omdat we op zaterdag twee kranten hebben, is er ook geen getouwtrek wie welke helft krijgt en zelfs niet wie welke krant. We hebben allebei een andere voorkeur. En bovendien een krant voor de zaterdag- èn voor de zondagochtend.
Om dat ultieme zaterdagochtendgevoel toch enigszins in stand te houden, lezen we, een beetje morrend, op zaterdag oud nieuws uit de vrijdagkrant, want die ligt nog niet op de mat als we vrijdags vroeg naar ons werk vertrekken. En als we eind van de middag thuis komen hebben we al een uur naar Radio 1 geluisterd, kijken we naar Max, het (sport)journaal en de DWDD en zijn we helemaal op de hoogte.
De digitale versie is niets voor mij. Turen op een beeldscherm doe ik al genoeg voor mijn werk, je ziet nooit het hele artikel, moet er doorheen scrollen en van links naar rechts swipen en ......... nou ja, gewoon geen bal aan!
Geef mij de fysieke krant maar met die typische sfeer en geur, dat knisperende geluid als je de bladzijde omslaat en waarvoor je een pen nodig hebt om de puzzels in te vullen. En dan die bijlagen! Heerlijk leesvoer voor de luie uurtjes tussendoor. Kopje koffie/thee met wat lekkers erbij en genieten maar.
Hoog tijd dus voor enige actie. De bezorglijn bellen heeft geen effect weten we inmiddels. Ze zijn allang blij dat er iemand is die de kranten wil bezorgen. Die mensen moet je koesteren. En omdat een briefje op de deur al eens eerder geholpen heeft, probeer ik het opnieuw:
"Beste krantenbezorger,
Zou je de kranten op zaterdag ook eerder kunnen bezorgen? Niets zo fijn als de zaterdag beginnen met koffie, ontbijtje, eitje en de krant .
Kun je ons aan dat fijne zaterdagochtendgevoel helpen?
Hartelijke groet van Leon en Annet"
De volgende dag ligt de krant om 8.30 uur op de mat. De weken erna verschuift het tijdstip richting 9.30 uur, maar later wordt het nooit.
Een briefje werkt dus beter dan de bezorglijn.
Hoewel het niet het tijdstip is dat de uitgever belooft, ben ik er blij mee.
Toch vrees ik dat het vak van krantenbezorger een uitstervend beroep gaat worden, maar ik hoop stiekem .......... over my dead body!
Reacties
Een reactie posten