Van ronde levensjaren en bijzondere wendingen
2020
Nu ik 60 ben geworden en meer leven heb om op terug te kijken dan voor me ligt, realiseer ik mij ineens dat, in de jaren dat ik in leeftijd een mooi rond getal heb, mijn leven vaak een andere wending heeft genomen of dat er bijzondere dingen zijn gebeurd.1980
Op mijn 20ste verlaat ik mijn ouderlijk huis om in een leuk appartementje in Hengelo (Ov) te gaan wonen. Ik kijk er naar uit en het blijkt dat ik dat goed kan: alleen wonen. Ik ben bezig met de opleiding verpleegkunde A in het Gerardus Majella Ziekenhuis en hoewel ik met GROTE LEVENSVRAGEN te maken krijg, vragen over leven en dood die mij onzeker en in de war maken, geniet ik van mijn huisje als ik thuiskom en waar ik de stilte vul met muziek uit de 70-er jaren en deze als achtergrond gebruik om de GROTE LEVENSVRAGEN te overdenken.
1990
1990
Op mijn 30ste wordt mijn schoonvader ernstig ziek en overlijdt het jaar daarop. Wat indruk op mij maakt in de periode van zijn ziekbed, is dat hij ervoor kiest alleen te lijden en ons niet in zijn rouwproces te betrekken. We hebben één keer een goed gesprek, op de dag dat hij te horen krijgt dat er niets meer aan zijn ziekte gedaan kan worden. Daarna is er geen gesprek meer over ziek zijn, sterven, de dood en hoe verder.
Ik ben nog lang na zijn overlijden boos op hem geweest en heb mij sindsdien voorgenomen het gesprek over de dood niet uit de weg te gaan.
2000
Ik ben nog lang na zijn overlijden boos op hem geweest en heb mij sindsdien voorgenomen het gesprek over de dood niet uit de weg te gaan.
2000
Op mijn 40ste rond ik de opleiding 'Leraar Verpleegkunde' af en verandert mijn carrière van uitvoerend verpleegkundige in Het Dorp in Arnhem naar docent verpleegkunde aan het ROC in Nijmegen.
Tijdens mijn stage op het ROC in Ede wordt me duidelijk dat ik helemaal geen docent wil worden, maar praktijkopleider. Dat lijkt me veel leuker en beter bij me passen.
De afdelingsleider van de opleiding voor verzorgenden zit bij mijn eindpresentatie van de opleiding en biedt mij, zonder sollicitatiegesprek, een baan als docent verpleegkunde aan: "..., omdat ik dit jou zie doen", zegt ze.
Als anderen iets in mij zien wat ik zelf nog niet zie, is het wellicht de moeite waard te onderzoeken of ze gelijk hebben, is mijn redenatie. Dus word ik docent verpleegkunde bij het ROC Nijmegen.
2010
Tijdens mijn stage op het ROC in Ede wordt me duidelijk dat ik helemaal geen docent wil worden, maar praktijkopleider. Dat lijkt me veel leuker en beter bij me passen.
De afdelingsleider van de opleiding voor verzorgenden zit bij mijn eindpresentatie van de opleiding en biedt mij, zonder sollicitatiegesprek, een baan als docent verpleegkunde aan: "..., omdat ik dit jou zie doen", zegt ze.
Als anderen iets in mij zien wat ik zelf nog niet zie, is het wellicht de moeite waard te onderzoeken of ze gelijk hebben, is mijn redenatie. Dus word ik docent verpleegkunde bij het ROC Nijmegen.
2010
Op mijn 50ste ga ik mijn carrière weer een andere richting geven, door als docent Duits aan de slag te gaan bij Het Nieuwe Eemland in Amersfoort en besluit ik mij serieus in te spannen voor de lerarenopleiding Duits aan Hogeschool Windesheim in Zwolle, die ik een jaar eerder ben gestart.
Ik heb net een jaar op een VMBO school (als docent Duits) achter de rug en mag er (terecht) niet blijven. Ik stap in alle valkuilen die je als beginnend docent kunt tegenkomen. Mijn ervaring als docent verpleegkunde was nuttig als het ging om lessen voorbereiden, maar niet hoe je een taal geeft en hoe je met leerlingen van die leeftijdsgroep omgaat.
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik de verkeerde keus heb gemaakt en oriënteer mij alweer op een baan in de zorg, maar ook nu wordt mij door collega's gezegd dat ze mij het wel zien doen, maar dan op een ander soort school. Ik moet het echt nog een keer proberen vinden ze.
En omdat dit een déja vue is voor mij die mij goed is bevallen, ga ik het toch nog een keer proberen. Die kans krijg ik op Het Nieuwe Eemland. Maar het is weer geworstel en vlak voor de herfstvakantie stap ik naar de afdelingsleider: "Job, ik kan dit niet, ik ga het niet doen, ik vind het zwaar, ik denk dat ik de verkeerde keus heb gemaakt. Ik ga vast uitkijken naar een andere baan, maar ik wil wel het beoordelingstraject afmaken, want het is wel fijn om deze fase in mijn carrière met een voldoende af te sluiten." "Wat jammer Annet. Ik zie het jou wel doen", zegt Job tot mijn stomme verbazing. Maanden later krijg ik tot mijn grote verrassing (mijn klassenmanagement is nog steeds niet op orde) een vast contract en besluit ik te onderzoeken of hij gelijk heeft. Wat leer ik er veel!
2020
Ik heb net een jaar op een VMBO school (als docent Duits) achter de rug en mag er (terecht) niet blijven. Ik stap in alle valkuilen die je als beginnend docent kunt tegenkomen. Mijn ervaring als docent verpleegkunde was nuttig als het ging om lessen voorbereiden, maar niet hoe je een taal geeft en hoe je met leerlingen van die leeftijdsgroep omgaat.
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik de verkeerde keus heb gemaakt en oriënteer mij alweer op een baan in de zorg, maar ook nu wordt mij door collega's gezegd dat ze mij het wel zien doen, maar dan op een ander soort school. Ik moet het echt nog een keer proberen vinden ze.
En omdat dit een déja vue is voor mij die mij goed is bevallen, ga ik het toch nog een keer proberen. Die kans krijg ik op Het Nieuwe Eemland. Maar het is weer geworstel en vlak voor de herfstvakantie stap ik naar de afdelingsleider: "Job, ik kan dit niet, ik ga het niet doen, ik vind het zwaar, ik denk dat ik de verkeerde keus heb gemaakt. Ik ga vast uitkijken naar een andere baan, maar ik wil wel het beoordelingstraject afmaken, want het is wel fijn om deze fase in mijn carrière met een voldoende af te sluiten." "Wat jammer Annet. Ik zie het jou wel doen", zegt Job tot mijn stomme verbazing. Maanden later krijg ik tot mijn grote verrassing (mijn klassenmanagement is nog steeds niet op orde) een vast contract en besluit ik te onderzoeken of hij gelijk heeft. Wat leer ik er veel!
2020
Op mijn 60ste breekt een wereldwijde pandemie los.
Ik leer hoe we online les kunnen geven, dat veel leerlingen het daar best goed op doen en sommige ook niet. En dat we met z'n allen heel snel kunnen anticiperen op veranderende situaties.
Op mijn 60ste verkopen wij ons huis in Apeldoorn (het is inmiddels ons 3de koophuis) en kopen we een huis in het buitengebied van Heerde. Met verhuizen hebben we ervaring opgedaan: van Dordrecht naar Oud Alblas naar Renkum en naar Apeldoorn.
We strippen voor het eerst een heel huis, maken het duurzaam en geven er helemaal onze eigen draai en kleur aan.
We gaan eerst tijdelijk op een klein vakantieparkje wonen, daarna stappen we over op de camper die we in de oprit hebben geplaatst en tot slot kamperen we in een slaapkamer. Het huis is dan nog lang niet klaar, maar we kunnen ons behelpen.
Op mijn 60ste komt een vacature op een school in Apeldoorn voorbij. Wie zou mij nog willen hebben, denk ik, maar trek toch de stoute schoenen aan en solliciteer.
Tot mijn verbazing word ik uitgenodigd en volgt een leuk, weliswaar online gesprek, waarbij ik aan het eind aangeef dat ze bij hun overweging rekening moeten houden met het feit dat ik in een bepaalde salarisschaal zit en daarop niet ga inleveren.
Na 20 minuten krijg ik al een telefoontje.
"We willen je de baan aanbieden, Annet". Ik ben totaal flabbergasted en kan niet meteen 'ja' zeggen.
Ineens besef ik wat ik allemaal ga achterlaten. Maar ik merk ook dat ik er blij van word. En enthousiast. Een nieuwe school, een leuke sectie en maar 25 minuten rijden.
Dit is wat ik wil en waarom ik gesolliciteerd heb.
Het nieuwe schooljaar (2020-2021) begint in een ander huis, op een nieuwe woonlocatie en op een nieuwe school.
Ik zie het me doen!
Ik leer hoe we online les kunnen geven, dat veel leerlingen het daar best goed op doen en sommige ook niet. En dat we met z'n allen heel snel kunnen anticiperen op veranderende situaties.
Op mijn 60ste verkopen wij ons huis in Apeldoorn (het is inmiddels ons 3de koophuis) en kopen we een huis in het buitengebied van Heerde. Met verhuizen hebben we ervaring opgedaan: van Dordrecht naar Oud Alblas naar Renkum en naar Apeldoorn.
We strippen voor het eerst een heel huis, maken het duurzaam en geven er helemaal onze eigen draai en kleur aan.
We gaan eerst tijdelijk op een klein vakantieparkje wonen, daarna stappen we over op de camper die we in de oprit hebben geplaatst en tot slot kamperen we in een slaapkamer. Het huis is dan nog lang niet klaar, maar we kunnen ons behelpen.
Op mijn 60ste komt een vacature op een school in Apeldoorn voorbij. Wie zou mij nog willen hebben, denk ik, maar trek toch de stoute schoenen aan en solliciteer.
Tot mijn verbazing word ik uitgenodigd en volgt een leuk, weliswaar online gesprek, waarbij ik aan het eind aangeef dat ze bij hun overweging rekening moeten houden met het feit dat ik in een bepaalde salarisschaal zit en daarop niet ga inleveren.
Na 20 minuten krijg ik al een telefoontje.
"We willen je de baan aanbieden, Annet". Ik ben totaal flabbergasted en kan niet meteen 'ja' zeggen.
Ineens besef ik wat ik allemaal ga achterlaten. Maar ik merk ook dat ik er blij van word. En enthousiast. Een nieuwe school, een leuke sectie en maar 25 minuten rijden.
Dit is wat ik wil en waarom ik gesolliciteerd heb.
Het nieuwe schooljaar (2020-2021) begint in een ander huis, op een nieuwe woonlocatie en op een nieuwe school.
Ik zie het me doen!
2024
Inmiddels zijn we twee hele leuke kleinkinderen rijker, heeft er een wisseling van schoonzoons plaatsgevonden en heb ik nog een opleiding tot beeldcoach afgerond. Leon is nog zoekende naar een mooie afronding van zijn werkende leven, maar voor mij is het helder: ik ga nog twee schooljaren afmaken.
Ik zie het me doen!
Reacties
Een reactie posten